Gevaar op de weg!!
Door: Linda Voorwinde
Blijf op de hoogte en volg Linda
10 Augustus 2008 | India, Manāli
Srinagar, helemaal in het uiterste Noorden van India in de staat Kashmir, hier zat ik 3 dagen op Antonio te wachten voor een trip van 3 weken naar Dehli. Na 5 minuten wilde ik alweer weg….
Aangekomen op het vliegveld leek het alsof ik op militaire basiskamp was uitgestapt. Kashmir vecht namelijk nog steeds met Pakistan om de staat en deze wordt dus goed beschermd met iedere 10 meter een militair. Op zich niet zo erg, ze beschermen de toeristen graag. Wat erger was, waren de leeuwen die op me afvlogen om mij een accomodatie te verkopen. In Srinagar verblijven een handjevol toeristen, mede om deze reden en ik met m’n blonde haren en blauwe ogen werd bijna door de Kashmiren verslindt. Wat doe je dan?? Maar op 2 andere toeristen afstappen en met hun naar hun accomodatie gaan.
Nee, Srinagar was absoluut geen plek voor mij, 99% is Moslim, de mensen hebben een hele pusherige manier van onderhandelen en de mannen genoten van een blonde vrouw in deze stad.
Vrijdags Antonio opgehaald van het vliegveld en na 2 dagen, hebben we de stad met een glimlach verlaten. Het hoogte(diepte)punt was een bezoek aan een publiekelijk ziekenhuis waar we ons als journalisten hebben voorgedaan om foto’s te krijgen voor Antonio’s werk. We hebben een moeilijke test moeten doorstaan bij de leidster van het ziekenhuis (hier komen geen buitenlanders) en belanden op de babyafdeling. ‘s Avonds kon ik niet slapen van alle beelden die we daar gezien hebben. Dit wil je weer snel vergeten…
De dag dat we vertrokken wisten we dat er rellen zouden zijn in Srinagar en een dag later lezen we in de krant dat er 1 jongen van 15 is omgekomen en 20 gewonden – erg spijtig.
De trip van Srinagar naar Leh (op 3500 meter) was fantastisch. Leh is omgeven door bergentoppen met sneeuw en we hebben hier - buiten het weer vinden van alle toeristen- 2 gompa’s op een berg bezocht. Ben erg blij om in boedistisch Ladakh te zijn!
De afgelopen dagen hebben we gelift van Leh naar Manali. De trip duurt met een jeep 18 uur en dan kun je niet genieten van alle uitzichten. Liftend op trucks en met aardige Ladakhi’s in auto’s hebben we Manali bereikt. In de tussentijd zijn we om 6 uur ‘s ochtends een Puja gaan bijwonen in een Monastry, Boeddisten die hun ochtendgebed uitoefenen met trommels, hoornen en gezang. Erg indrukwekkend en de kleine boeddisten speelden graag met onze camera’s!
Deze weg is de op 1 na hoogste ter wereld, je passeert een pas van 5328 meter!!! Waarna ik helaas bij gebrek aan water last van hoogteziekte kreeg! Met paracetamol snel naar beneden.
Een lang verhaal, maar dit waren ongeveer mijn afgelopen 2 weken! Op de foto’s kun je goed zien dat ik best vaak met zwetende handjes in de auto heb gezeten!
Via deze link kun je foto's zien:
http://www.box.net/shared/6aez6ugzrn
Liefs Linda
Aangekomen op het vliegveld leek het alsof ik op militaire basiskamp was uitgestapt. Kashmir vecht namelijk nog steeds met Pakistan om de staat en deze wordt dus goed beschermd met iedere 10 meter een militair. Op zich niet zo erg, ze beschermen de toeristen graag. Wat erger was, waren de leeuwen die op me afvlogen om mij een accomodatie te verkopen. In Srinagar verblijven een handjevol toeristen, mede om deze reden en ik met m’n blonde haren en blauwe ogen werd bijna door de Kashmiren verslindt. Wat doe je dan?? Maar op 2 andere toeristen afstappen en met hun naar hun accomodatie gaan.
Nee, Srinagar was absoluut geen plek voor mij, 99% is Moslim, de mensen hebben een hele pusherige manier van onderhandelen en de mannen genoten van een blonde vrouw in deze stad.
Vrijdags Antonio opgehaald van het vliegveld en na 2 dagen, hebben we de stad met een glimlach verlaten. Het hoogte(diepte)punt was een bezoek aan een publiekelijk ziekenhuis waar we ons als journalisten hebben voorgedaan om foto’s te krijgen voor Antonio’s werk. We hebben een moeilijke test moeten doorstaan bij de leidster van het ziekenhuis (hier komen geen buitenlanders) en belanden op de babyafdeling. ‘s Avonds kon ik niet slapen van alle beelden die we daar gezien hebben. Dit wil je weer snel vergeten…
De dag dat we vertrokken wisten we dat er rellen zouden zijn in Srinagar en een dag later lezen we in de krant dat er 1 jongen van 15 is omgekomen en 20 gewonden – erg spijtig.
De trip van Srinagar naar Leh (op 3500 meter) was fantastisch. Leh is omgeven door bergentoppen met sneeuw en we hebben hier - buiten het weer vinden van alle toeristen- 2 gompa’s op een berg bezocht. Ben erg blij om in boedistisch Ladakh te zijn!
De afgelopen dagen hebben we gelift van Leh naar Manali. De trip duurt met een jeep 18 uur en dan kun je niet genieten van alle uitzichten. Liftend op trucks en met aardige Ladakhi’s in auto’s hebben we Manali bereikt. In de tussentijd zijn we om 6 uur ‘s ochtends een Puja gaan bijwonen in een Monastry, Boeddisten die hun ochtendgebed uitoefenen met trommels, hoornen en gezang. Erg indrukwekkend en de kleine boeddisten speelden graag met onze camera’s!
Deze weg is de op 1 na hoogste ter wereld, je passeert een pas van 5328 meter!!! Waarna ik helaas bij gebrek aan water last van hoogteziekte kreeg! Met paracetamol snel naar beneden.
Een lang verhaal, maar dit waren ongeveer mijn afgelopen 2 weken! Op de foto’s kun je goed zien dat ik best vaak met zwetende handjes in de auto heb gezeten!
Via deze link kun je foto's zien:
http://www.box.net/shared/6aez6ugzrn
Liefs Linda
-
11 Augustus 2008 - 19:40
Mariska:
He Lin!
Het was ff stil, maar nu staat er dus weer een bericht. Gelukkig!Wat maak je schitterende foto's!Echt geweldig! Geniet er nog van verder! Kus! -
15 Augustus 2008 - 22:25
Manuel:
he schat,
ik heb je foto`s bekeken mooi hoor.
Nou doe voorzichtig ik zie je snel weer.
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
