Beer Lao & Angkor What??!

Ik zit in de bus onderweg van Luang Prabang naar Vang Vieng. De bussen ogen direct al veel slechter dan de bussen in Thailand, leuke trip wordt dit denk ik. Geen ramen, gammele banken, 10 scooters op het dak en 1 in de bus. Snik en snikheet, maar het zweten houd me inmiddels allang niet meer tegen. Het uitzicht is in 1 woord fantastisch. Iedere 3 seconden word je van links naar rechts geslingerd vanwege de ontelbare bergpassen. Na 2,5 uur moet ik toch echt nooooodig plassen en gelukkig, we stoppen uiteindelijk in een klein dorpje voor benzine. Ik spring eruit met nog een aantal andere toeristen en we vinden een toilet en betalen ieder 1000 kip (10 eurocent) voor een toiletbezoek. Verder gaat er niet 1 Laoman of vrouw plassen. Vreemd. Tien minuten later stoppen we ineens op een heuvel met een schitterend uitzicht over de vallei. De buschauffeur gilt iets naar achter en alle Laoanen springen eruit om vervolgens een plasje te doen. De vrouwen en mannen doen het niet achter een bosje, maar de rok gaat omhoog en plassen maar. Wij toeristen springen eruit om foto's te maken van het mooie uitzicht. Wat een domme toeristen moeten ze gedacht hebben! In de bus vertel ik tegen een Engelse kerel, dit is het grappigste wat ik tot nu toe heb meegemaakt in Azie en hij geeft een hele slechte opmerking terug: "Oh, I thought they were stopping to make some pictures..." Ohw, wat zijn er soms domme toeristen!

Een schets van hoe het soms in Laos gaat, een land wat nog zo onaangetast is en (nog) niet verwoest is door toerisme. Een fantastisch mooi, rustig land met een relaxt volk. Ik heb hier enorm genoten en raad het iedereen aan om hier laaaang te blijven (Luang Prabang en de mekongrivieromgeving: de mooiste plek waar ik geweest ben (tot nu toe)).

Zodra je Cambodja binnenrijdt is de rust wedergekeert. Het "echte" Azie komt weer om de hoek kijken. Veel mensen, veel brommers, overal getoeter, maar de armoede steekt er helaas overal bovenuit. Ik vind de mensen super, ze zijn vrolijk ondanks hun vreselijke historie en armoede. Ondanks de vele straatkinderen die iedere paar minuten om eten, geld of iets bedelen, blijven ze opgewekt en houden ze van een dolletje. In het geusthouse waar ik 5 nachten verbleef, heb ik zo ongelooflijk veel lol gehad met de jongens en meiden die daar werken. Iedere avond lekker gek doen en grapjes maken. Heerlijk! Dat is fijn na een depressieve dag in een weeshuis, The Killing Fields of de oude Khmer Rouge gevangenis.

Morgen naar Vietnam. Ik heb nog maar 3 weken, maar probeer toch zoveel mogelijk te zien!

Gefeliciteerd lieve Rob en Miranda met jullie prachtige dochter! Kan niet wachten om d'r vast te houden!

Kus, Linda